Osiem

- Dlaczego stoicie jak słupy? Niech któryś do niej pójdzie – zareagowała Ines.

- Ale który?- Niall trafił w samo sedno.

- Zagrajcie w kółko i krzyżyk – rzekła z irytacją.

Kiedy spostrzegła, że się rozglądają jakby w poszukiwaniu kartki i długopisu, ze złością popchnęła Harry’ego w kierunku schodów.

- Idź i nie denerwuj mnie- pogroziła mu palcem.

Już bez zbędnych słów, z duszą na ramieniu ruszył w stronę pomieszczenia, w którym się znajdowałam. Nerwy zjadały go od środka. Zupełnie nie wiedział jak się zachować. Czuł ogromną presję. Mógł być ojcem tego dziecka, a nie był na to w żadnym aspekcie przygotowany. Był beztroski, nieodpowiedzialny, a decyzje podejmował bez namysłu. Nie dawał się na rodzica.

- Abby?- Wymówił moje imię, ostrożnie wchodząc do pokoju.

Płakałam nadal siedząc pod ścianą. Twarz miałam schowaną w kolanach. Trzęsłam się i co chwilę pociągałam nosem.

- Abbs, nie płacz… - usiadł przy mnie.

- Harry, ja kompletnie nie wiem, co robić – ciepło jego ciała automatycznie mnie przyciągnęło.

Uznał to za pozwolenie, objął mnie i pocałował w czubek głowy.

- Nie wiem jak się teraz czujesz, ale chcę żebyś wiedziała, że ci pomożemy. Wszyscy. Bez względu na to czy ojcem jestem ja czy Lou – mówił cicho.

- Musimy iść na badanie. Nie chcę cały czas się zastanawiać, z którym z was się puściłam..- warknęłam, bardziej na siebie niż na niego i gwałtownie wstałam.

- Nigdy więcej tak nie mów!- Podniósł głos, chyba pierwszy raz w stosunku do mnie.- Jesteś wspaniałą osobą i nie pozwolę żebyś tak o sobie mówiła. Rozumiesz?- Patrzył w moje zdziwione oczy.

Nie zdążyłam nic powiedzieć, bo wszedł Louis. Miał minę jak zbity pies.

- Chyba moja kolej…- powiedział niepewnie.

Harry kiwnął głową, pocałował mnie w policzek i wyszedł. Stałam przy oknie. Wstyd mi było spojrzeć Tomlinsonowi w oczy. Oni nie chcieli widzieć we mnie puszczalskiej, ale jak to inaczej nazwać? Bałam się. Znowu się bałam. Tak jak po śmierci mamy, gdy zostałam właściwie sama ze swoimi lękami i w pobliżu nie było nikogo, kto mógłby mi pomóc.

 Nagle poczułam męskie i silne ramiona Lou oplatające mnie w talii, jego podbródek opierający się o moje ramię i ciepły oddech na szyi.

-Miód i pomarańcze. Zawsze mi się z tobą kojarzą – wyszeptał wprost do mojego ucha.

Jego głos był taki zmysłowy i kojący. Złożył delikatny pocałunek na mojej szyi. Drgnęłam i szybko odwróciłam się w jego stronę. Bez zastanowienia wpiłam się w jego malinowe usta. Potrzebowałam tego jak niczego innego. Odwzajemnił pieszczotę. Potem spojrzeliśmy sobie w oczy.

- Abigail Rosalie Sanchez, chyba się w tobie zakochałem – wyznał, a z jego spojrzenia można było wyczytać tylko i wyłącznie miłość.

Tydzień później we trójkę udaliśmy się na test. Harisson zrobił mi przy okazji komplet ciążowych badań. Z niecierpliwością czekaliśmy na wynik. Źle się czułam, było mi słabo i niedobrze. Lekarz twierdził, że to normalne. Chodziłam po korytarzu jak obłąkana, podczas, gdy Harry i Louis siedzieli, na pozór spokojnie. Hazza bawił się palcami, a Lou przygryzał wargę.

- Jeśli ktoś zaraz nie przyjdzie to zemdleje, przysięgam…- warczałam pod nosem.

- Przestań nam grozić – Lou posłał mi swój piękny uśmiech.

- Nie grożę.. Eksploduje z tej niepewności, mam już tego dosyć…- trzęsły mi się ręce.

- Uspokój się, nerwy szkodzą dziecku – odezwał się Styles.

Usiadłam obok niego i starałam się uspokoić. Miał rację. Może i nie chciałam tego dziecka, ale nie zniosłabym gdyby stała mu się krzywda.

- Zapraszam państwa do gabinetu – nagle pojawił się lekarz i wpuścił nas do siebie.

Jedna moja dłoń była schowana w dłoni Harry’ego, druga Louisa. Ściskałam obie równie mocno. Usiedliśmy na krzesłach.

- Proszę mówić, nie wytrzymam dłużej – poprosiłam.

- Który z panów to Louis Tomlinson?- Przenosił wzrok z jednego na drugiego.

- To ja…- głos mu drżał, a ja nie mogąc wytrzymać z emocji, wstałam.

- Tak, więc gratuluję. Zostanie pan ojcem – powiedział z lekkim uśmiechem.

Mój świat zawirował, zobaczyłam tysiące gwiazd i na końcu ciemność. Znowu zemdlałam.

_________________________________________________________________________________________________________

Obudziłam się w szpitalnej sali. Poczułam, że do ręki mam podłączoną kroplówkę. W głowie mi się kręciło i strasznie chciało mi się pić. Rozejrzałam się i napotkałam zielone tęczówki Harry’ego. Chciałam się podnieść, ale mnie przytrzymał.

- Leż. Lekarz kazał ci odpoczywać- głaskał moje włosy.

-Harry, przepraszam cię za tą całą sytuację.  Jestem głupia..

- Po pierwsze nie ma, za co, a po drugie nie jesteś głupia. Po prostu się stało. Jeśli cię to pocieszy, to chyba przypomniałem sobie coś z tamtej nocy. Nie uprawialiśmy seksu. Zasnąłem i Lou, jakby to powiedzieć, zajął moje miejsce..- wyjaśnił z lekkim rozbawieniem.

Przemilczałam to.

- I jeśli mam być szczery to cieszę się, że nie jestem ojcem twojego dziecka, wiesz?

- Dlaczego? Aż tak mnie nie lubisz?

- Nie. Po prostu nie dojrzałem do ojcostwa. Lou to zupełnie inna bajka. Jest ode mnie starszy, bardziej odpowiedzialny i zawsze mówił, że chciałby być młodym tatą.

- Nie jesteś zły ani zawiedziony?- Próbowałam się upewnić.

- Nie. Zresztą spójrzmy prawdzie w oczy.  Nie kochamy się, jesteśmy dobrymi przyjaciółmi. Trzeba powiedzieć mediom prawdę i tyle – uśmiechnął się uroczo.

- Kiedy ty to mówisz, to wydaję się być bardzo proste – chwyciłam go za rękę.

- Bo takie jest. Nieważne, co mówią ludzie. Z pewnych źródeł wiem, że Lou cię kocha – powiedział tajemniczo.

- Skąd o tym wiesz?

- Właśnie mi o tym powiedziałaś – roześmiał się głośno.

- Podpuściłeś mnie…- zaśmiałam się.

- Ty też go kochasz? Wiesz, to mój przyjaciel i chciałbym żeby był szczęśliwy.

-  Szczerze to nie wiem. Do tej pory byliśmy tylko przyjaciółmi. To stało się tak szybko, że nie zdążyłam o tym nawet pomyśleć.

- Poradzicie sobie. A teraz odpoczywaj, Lou niedługo przyjdzie – wstał, ucałował mnie czule w czoło i wyszedł.

Poradzimy. Jasne. Łatwo powiedzieć. To we mnie rośnie dziecko, to ja będę musiała z wszystkiego rezygnować. Na pewno nie mam zamiaru wymagać od Louisa poświęcenia. To, co jest między nami, to nie miłość. Przynajmniej jeszcze nią nie jest. Jak z przyjaciół nagle stać się parą, rodzicami? Nie wiem, czy będę w stanie stworzyć z nim poprawny, szczęśliwy związek, a co dopiero rodzinę. Może on mnie kocha, ale ja jestem tak skołowana i zagubiona, że nie wiem, co czuję. Postąpiłam bardzo nieodpowiedzialnie, zatapiając się w alkoholu tak, aby doprowadził mnie do łóżka, z którymś z nich. Powinnam mieć więcej oleju w głowie. Wtedy nic by się nie stało. Nie będę nikomu komplikować życia. Już współczuję mojemu dziecku. Dorastanie w show biznesie, z myślą, że rodzice są obrzydliwie bogatymi gwiazdami popu już samo w sobie jest demoralizujące. Kiedyś moja córka lub syn stwierdzą, że nienawidzą mnie za to, że nie mieli normalnego dzieciństwa, bo dziennikarze nie dawali im żyć, a rodziców wiecznie nie było w domu. Obrazy tych sytuacji przeskakiwały mi przed oczami. Nie chcę przeżywać tych dramatów. Najlepiej dla mojego maleństwa będzie, gdy znajdę mu kochającą rodzinę z dala od mediów. Może jak dorośnie, zrozumie moje postępowanie. Łzy napłynęły mi do oczu. To nie tak miało wyglądać. Najpierw chciałam osiągnąć swoje cele w karierze, potem znaleźć kogoś właściwego, ustatkować się, dopiero później mieć dzieci. Pragnęłam kochającej się, pełnej, szczęśliwej i spokojnej rodziny. A jak mogę ją stworzyć, gdy paparazzi i fani śledzą każdy mój krok, a z Louisem w zasadzie nic mnie nie łączy? Niestety. Popełniłam błąd, za który przyjdzie mi słono zapłacić. Będę musiała oddać moje własne dziecko obcym ludziom. Rozpłakałam się, chowając twarz w poduszkę. Sama myśl na ten temat boli. W takim razie, kiedy będę oddawać maluszka, z pewnością umrę. Umrze część mnie i nic nie będzie w stanie mi pomóc.
______________________________________________________________

Witam ponownie moje drogie :)

Postanowiłam dodać kolejny odcinek.

Chociaż mam wrażenie, że Was za bardzo rozpieszczam xD

Co Wy na taki rozwój wydarzeń?

Mam nadzieję, że Was zaskoczyłam :)

Dziękuję serdecznie za komentarze, są naprawdę budujące, ale nie obraziłabym się gdyby było ich nieco więcej.

Całuję :* <3